{ هیچ باغبانی را سرزنش نمی کنند که چرا دور باغ خود حصار و پرچین کشیده است، چون باغ بی دیوار از آسیب مصون نیست و میوه و محصولی برا باغبان نمی ماند هیچکس بانام (آزادی) دیوار خانه خود را بر نمی دارد و شبها در حیاطش را باز نمی گذارد، چون خطر رخنه دزد جدی است.
{ هیچ صاحبخانه ای گنج و گوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ، در معرض دید رهگذران نمی گذارد تا بدرخشد، جلوه کند و چشم و دل برباید، چون خودِ جواهر ، ربوده می شود.
{ هر چه قیمتی تر باشد، در صد مراقبت از آن بالاتر می رود، هر چه که نفیس تر باشد، بیم ربودن و غارتش بیشتر و مواظبتش لازم تر.
{ اگر در شیشه عطر را باز بگذاری عطرش می پرد.
{ اگر رشته مرواریدت را در کمد و صندوق نگذاری و درِ آن را نبندی گم می شود. گوهر عفاف را به بهانه چند نامه و نگاه و لبخند نفروشند.
{ زن به خاطر لطافتی که دارد، نبایددر دستهای خشن کامجویان دیوسیرت که نقاب مهربانی و عشق به چهره دارند، پژمرده شود و پس از آنکه گل عصمتش را چیدند او را دور اندازند، یا زیر پایشان له کنند.
{ گوهر عفاف و پاکی، کم ارزشتر از طلا و پول و محصول باغ و وسایل خانه نیست.
{ دزدان ایمان و غارت گران شرف نیز فراوانند.
{ اگر مقابل پنجره خانه ات ، توری نزنی، از نیش پشه ها و مزاحمت مگس ها در امان نخواهی بود.
{ وقتی راه پشه ها را می بندی، خود را (مصون) ساخته ای نه ( محدود) و زندانی.
{ وقتی در خانه را می بندی یا پشت پنجره ی اطاقت پرده می آویزی ،خانه خود را از ورود بیگانه و نگاههای مزاحم در پناه قرار داده ای ، نه که خود را در قید و بند حصار افکنده باشی.
{ اگر برای ایمنی از خطرها و آسودگی از مزاحمان ، خود را بپوشانی ، نه کسی ایراد می گیرد، و نه اگر هم ایراد بگیرد، اعتنا می کنی، چرا که سخنش را بی منطق و ناآگاهانه می دانی و می بینی.
{ اینکه (دل باید پاک باشد) بهانه ای برای گریز جاهلانه از همین مصونیت است و آویختن به شاخه (لاقید)، وگرنه از دل پاک هم نباید جز نگاه و رفتار پاک برخیزد.
{ ظاهر، آینه باطن است و ...(از کوزه همان برون تراود که در اوست.)
{ زن به خاطر ارزش و کرامتی که دارد باید محفوظ بماند و خود را حراج نکند.
{ در بازار سوداگران شهوت سادگی و خامی است که کسی خود را در معرض دید و تماشای نگاه های مسموم و چشم ها ناپاک قرار دهد و به دلبری و جلوه گری بپردازد و خیال کند بیمار دلان و رهزنان عفاف را وسوسه نمی اندازد و از زهر گناهها و نیش پشه های شهوت در امان می ماند!
{ بعضی از (نگاه)ها، ویروس (گناه) منتشر می کند، و بعضی از چهره ها حشره مزاحمت جمع می کند.
{ خراب کردن همه دیوار ها و برداشتن همه پرده ها و باز گذاشتن همه پنجره ها ،نشانه تیره اندیشی است، نه روشنفکری! علامت جاهلیت است نه تمدن!
{ می گویی نه؟ به طومار کسانی نگاه کن که پس از رسوایی و بی آبرویی، با دو دست پشیمانی بر سر غفلت خوش می زنند و بر جهالت خود لعنت می فرستند.
{ کسی که از (جماعت رسوا) نگریزد(رسوای جماعت) می شود!
{ آن که ایمان را به لقمه ای نان می فروشد،
{ آن که یوسف زیبایی را با چند سکه قلب عوض می کند،
{ آن که (کودک عفاف ) را جلوی صدها گرگ گرسنه می برد و به تماشا می گذارد، روزی هم ( پشت دیوار ندامت) اشک حسرت بردامن پشیمانی خواهد ریخت، در آخرت هم به آتش بی پروایی خود خواهد سوخت.
{ از اول که جامع عفاف ، سفید و شفاف است، نباید گذاشت چرکابه ی گناه بر آن بپاشد.
{ از اول باید مواظب بود که این کاسه ی چینی نشکند و این جام بلورین ترک برندارد.
{ ار اول نباید به پای بیگانه ، اجازه ی ورود به مزرعه نجابت داد که بوته های نورس عصمت را لگد مال کند.
{ ولی ... گریه بی حاصل است و بی ثمر، وقتی که شاخه شکست و گل چیده شد!!
برگرفته از تراکت..... امور فرهنگی مسجد مقدس جمکران